به نام خالق پیدا و پنهان که پیدا و نهان داند به یکسان
در گنج سخن را می کنم باز جهان پرسازم از درهای ممتاز
(وحشی بافقی)
چهره ی ایشان همچون گل های همیشه بهار همه جا و با همه کس پر از لبخند بود . آن گونه چشم ها از کاسبرگ چهره ی پر فروغ ایشان به مردم می نگریست که هیچکس در برخورد با ایشان احساس غریبی یا حقیر بودن نمی کرد .
مگردان غریب از درت بی نصیب مبادا که گردی به در ها غریب
(سعدی)
سخنان او آن چنان دلنشین و محبت آمیز بود که انگار آهنگ جاری یک رود در گوش ریگ های کف آن خوانده می شد . نغمه ی خوش آوای پرنده ای بود که در درون دل انسان آشیانه می ساخت و هیچ گاه این آوای خوش نوا به کلمه ای ناسزا پیوند نخورد .
دست های او در قنوت دروازه های کرم الهی را به سوی خود می خواند که :
ای خدای کریم ! تمام کسانی که از مشرق تا مغرب در زمین تو زندگی می کنند را بیامرز .»
با رایحه ی دل آرای دعای امام دروازه های عرش اعلا ، شیعیان او را در برمی گرفت .
دعای صبح و آه شب کلید گنج مقصود است
بدین راه و روش میرو که با دلدار پیوندی
(حافظ)
خانه ی دل او کانون مهر و عاطفه و آشیانه ی مهر و محبت به مردم بود تا آن جا که او را امام مهربانی می خواندند .
السلام علی الامام الروف »
دست های گرم او همیشه سایبان بی پناهان و درماندگا ن بود و زبان گویای او تنها فریادرس مظلومان و دردمندان.
درون فروماندگان شاد کن ز روز فروماندگی یاد کن
(سعدی)
آن قدر سایه سار قامت او در زیر آفتاب سوزان فقر و درد ، شاخسار خود را بر مردمان دردمند پوشانده بود که از آن زمان تاکنون که سالیان درازی از حضور ایشان درمیان مردم می گذرد انسان های دردمند از گوشه گوشه ی جهان خود را به او می رسانند و از دست ظلم و ستم به او پناه می برند که :
الغوث اللهفان»
طریقت جز خدمت خلق نیست به تسبیح و سجاده و دلق نیست
تو برتخت سلطانی خویش باش به اخلاق پاکیزه درویش باش
به صدق و ارادت میان بسته دار زطامات و دعوی زیان بسته دار
قدم باید اندر طریقت نه دم که اصلی ندارد دم بی قدم
بزرگان که نقد صفا داشتند چنین خرقه زیر قبا داشتند
(سعدی)
عیادت او از بیماران ، دست های شفا بخش اورا به به جسم و جان آنان می کشاند و آرامشی بود که بر تن های آن ها نشانده می شد .
گویند: مردی از اصحاب دچار بیماری شد . امام به رسم همیشگی خویش به عیادت ایشان رفتند . بیمار گفت: یا فرزند رسول الله ، پس از تو مرگ را دیدم . امام فرمودند: چگونه بود ؟ گفت: به رنجی سخت دیدم . امام فرمود: آن چه دیدی در آن حالتی بود که درباره ی ما شک داشتی ایمان و ولایت با اهل بیت را تجدید کن تا به راحتی افتی . بیمار همان گونه عمل کرد و گفت: ای پسر رسول الله ملائک آمده اند به تو سلام می کنند .
یعنی عشق به او تا بدانجا می رود که فوج فوج ملائک برای تهنیت به سوی عاشق جاری می شود .
آن گونه که امام در مورد علی بن عبیدالله از اولاد امام سجاد (ع) و همسرش فرمودند .
می گویند که امام برای عیادت ایشان به منزلشان رفته بودند . همسر علی بن عبیدالله جای نشستن امام را بوسه زد و این خبر به گوش امام رسید . امام فرمودند: که ایشان و همسرش هر دو از اهل بهشتند، ببینید بهشت را چگونه به بهای مهر و عشق می دهند .
از همین رو بود که معروف کرخی که دربانی بیش در بارگاه امام رضا (ع) نبود حرمت سر خود را آن قدر زیاد می داند که می گوید به احترام آن هر حاجتی روا می شود زیرا این سر سال ها سر بر آستان رضا گذارده است .
سر ارادت ما و آستان حضرت دوست که هر چه بر سرما می رود ارادت اوست .
(حافظ)
بذل حرمت از سوی امام به زیردستان تا آن جا پر کشید که امام به خادمان خود می فرمودند : اگر من بالای سر شما ایستادم و شما مشغول غذا خوردن بودید بلند نشوید تا این که از غذا خوردن فارغ شوی .
حرمت نان و سفره و نعمت الهی و مردم عادی ، غلام و کنیز و زیردست و امام رئوف این گونه بر دریای مواج زندگی قایق می راند . بر بالین سفره ی کرم او از همه قشری غلام ، سیاه و سفید ، تاجر و فقیر و . همه را می نشاند و این سخن امام بود که :
همانا خدای همه ی ما یکی است ، مادر ما یکی است ، پدر ما یکی است و پاداش هر کسی بستگی به کردار او دارد .»
امام ,ی ,های ,، ,ایشان ,سر ,بود که ,یکی است ,که از ,مهر و ,ما یکی
درباره این سایت